Big crazy China

7 november 2018 - Xi'an, China

English version below.

Foto's zijn ook weer toegevoegd van het China avontuur.

Wanneer ik normaal gesproken met mijn verhaal begin krijg ik een glimlach op mijn gezicht aan de herinneringen die ik heb opgedaan tijdens de laatste maand. Nu ik dit verhaal begin, staat er helaas geen glimlach op mijn gezicht. In Augustus 2017 ben ik begonnen aan mijn reis zonder eindbestemming. Ik ben deze reis begonnen om mensen te ontmoeten en nieuwe culturen te leren kennen. Ik heb vele mensen ontmoet en vele culturen mogen meemaken, maar de cultuur waar ik mij momenteel in bevind wil ik zo snel mogelijk achter mij laten. China één keer en nooit weer!

Het laatste bericht van mij was afkomstig uit Tajikistan, waar ik aan het wachten was op mijn vliegtuig naar Beijing, dat is nu alweer bijna vier weken geleden. Op vrijdag 12 oktober ben ik aangekomen in Beijing. In de ochtend ingecheckt in het hostel en daarna gelijk op bed gegaan, had een lange slapeloze nacht achter de rug. Nadat ik in de middag was ontwaakt, ben ik samen met een engelsman uit mijn kamer op pad gegaan. Een goede lunchplek opgezocht en hierbij kwamen gelijk twee problemen naar voren; ten eerste paste ik niet onder de tafel met mijn benen en ten tweede was er geen bestek aanwezig, dus alles moest naar binnen worden gewerkt met de stokjes, de helft van het eten zat op mijn T-shirt en op mijn broek. Ik kan jullie nu wel mededelen dat na vier weken met stokjes te hebben gegeten, ik er een pro in ben. Kan me niet heugen wanneer ik voor het laatst een mes en vork heb gezien. De rest van de dag hebben we rond gelopen en genoten van een paar koude pilsjes. Al met al begon het China avontuur toch vrij goed en ik had er zin in! Helaas veranderde dit al snel. De dagen die volgden heb ik met open mond gekeken naar de mensen om mij heen. Iedereen is in een ongelofelijke haast, niemand respecteert elkaar, ze schreeuwen, in de metro word je er ingeduwd of uitgeduwd, zebrapaden hebben geen betekenis, iedereen is verdwaald in zijn telefoon waardoor niemand uitkijkt waar hij of zij loopt (heb al menig telefoon uit de handen gelopen) en dan heb ik het nog niet gehad over het rochelen en spugen…. In het begin moest ik erom lachen, maar na enige tijd kreeg ik door dat ze het niet alleen buiten op straat deden. Ik heb mensen grote hopen spuug zien verzamelen en vervolgens in het metro station op de vloer zien kwakken, zelfs in de metro, bus en treinen vinden mensen het de normaalste zaak van de wereld om de hele boel eronder te spugen en het daarna rustig uit te vegen met de onderkant van hun schoen. Ik begrijp best dat het een andere cultuur is, maar ik heb er na vier weken geen moment aan kunnen wennen en zal dat waarschijnlijk ook nooit doen. Oké tot zo ver het geklaag, want gelukkig heb ik ook mooie momenteel beleefd in dit gigantische land.

In Beijing heb ik de Chinese muur bezocht, wat toch hoog op mijn lijstje stond en dit was dan ook een geweldige ervaring! Verder heb ik genoten van de honderden hutongs (kleine smalle staatjes) in de stad en heb ik tempels en prachtige parken bezocht. Na een week te hebben doorgebracht in Beijing heb ik een treinrit gehad van 22 uur naar Chendu, een stad verder in het zuiden, hierbij moest ik gelijk een afstand afleggen van 1500 kilometer. De hele trein zat vol en ik was de enige Westerling, dus het voelde een beetje alsof ik een bekende acteur was, want iedereen die mij zag bleef staan en staren of maakte stiekem foto’s van mij. Dit vond ik overigens geen probleem, want na een tijdje wen je eraan. Mensen komen vaak op je af om een foto van of met je te nemen. Aangekomen in Chendu heb ik E Wan ontmoet, een Chinese jongen die jaren geleden naar Canada is verhuisd, maar op bezoek was bij zijn ouders. Ik heb een hele week met hem doorgebracht en samen zijn we de natuur in geweest en hebben we oude traditionele Chinese dorpen bezocht. Het was extra makkelijk, aangezien E Wan zijn engels zeer goed was maar vooral om het feit dat hij natuurlijk perfect Chinees spreekt. Een hele week geen problemen met de taal barrière was een luxe, eten bestellen zonder problemen en eindelijk wist ik eens wat ik eigenlijk aan het eten was. Het eten in China is trouwens verrukkelijk! Dat is zeker een dingetje wat ik wel ga missen aan China! Heb vaak geen idee wat ik aan het eten ben, maar alles smaakt heerlijk! Na een fantastische week in Chengdu te hebben gehad, stond mijn volgende treinreis voor de deur. Ditmaal 17 uur naar de stad Huaihua, vanuit daar een treinrit van 4 uur naar Zhangjiajie en tot slot nog een busrit van een uur om dan uiteindelijk uit te komen bij het schitterende nationale park van Zhangjiajie. En dit was mij de hele reis meer dan waard, wat een fantastisch park! Hier is de film Avatar opgenomen, degene die deze film hebben gezien kunnen zich wel enigszins voorstellen hoe het park eruit ziet. In totaal heb ik hier vier dagen doorgebracht en genoten van een fantastische omgeving, heerlijk vier dagen in de natuur doorgebracht en genoten van de zon en de rust. En weg van de grote krankzinnige steden en de spugende mensen. Na de mooie dagen in het park, stond mijn laatste treinrit van deze aparte reis in China alweer voor de deur. In een kleine vijftien uur bracht de trein mij naar de stad Xi’an, waar ik momenteel de laatste dagen in China aan het doorkomen ben. Na een bezoek aan het Terra Cotta leger en de oude stadsmuur van Xi’an te hebben bekeken, ben ik momenteel niet zoveel meer aan het doen. Een boekje lezen en wat films kijken en dan zit mijn reis in China er alweer op. Het had vele hoogte punten maar helaas ook veel diepte punten. Zoals ik al eerder heb aangegeven: China één keer en nooit meer! Maar ik ben toch blij dat ik er geweest ben!

Donderdag 8 november staat mijn vlucht gepland naar Bangkok, waar ik Mischa Meinema ga ontmoeten. Samen gaan wij door Cambodja en Myanmar reizen en gaan wij ons een paar dagen vermaken in Bangkok. Hier kijk ik dan ook erg naar uit! Wat er na het reizen met Mischa staat te gebeuren kunnen jullie misschien zelf al wel invullen, want mijn vriendin is aan het studeren in Duitsland en die wil ik graag dichterbij mij hebben dan de 8000 kilometer die er nu tussen zit.

Gegroet!

English version:

When I start writing my stories, I usually have a smile on my face from the memories that I gained during the past month. However I am starting this story now, without any smile on the face. In August 2017, I have started my journey without a final destination. I was willing to meet people and explore new cultures. And indeed, I have met many people and experienced many different cultures, but the culture where I am currently in is one that I want to leave behind as quickly as possible. China one time and never again!

My last message came from Tajikistan; I was waiting for the airplane that would bring me to the capital of China: Beijing. This was four weeks ago. On Friday – October, 12th – I arrived in Beijing. I checked in my hostel very early in the morning and went straight to bed. I had had a long sleepless night, so I could use some hours for sleep. In the afternoon I woke up and I went to explore the city in the company of an English roommate.

We found a nice place for a lunch, but here already appeared one of the biggest problems for me: the first was that I couldn’t fit underneath the table and the second was that I had to eat my food with the chopsticks. Half of the food was falling on my t-shirt and on my jeans. But, after two weeks practicing it, I can tell you now that I am a pro in eating with the chopsticks. I can’t even remember the last time I have seen knife and fork. During the rest of the day we walked through the city and we enjoyed some ice cold beers.

After this beautiful day I had a good feeling about China, but unfortunately it changed really quickly. In the following days I would watch the local people and get blown away by I saw. Everybody here is always in a big hurry and full of stress, they don’t respect each other, they yell and in the metro they push you in or out. The pedestrian crossings don’t have any function. Everybody is lost in their phones, so nobody pays any attention on where they are walking! And I didn’t even start talking about the hawking and spitting…  At first, I would laugh at it, but after a while I realized that they do not only do it on the streets. I have also seen people heaping up a lot of phlegm and spitting it on the floor of the metro station, for example. Even inside of the metros, buses and trains they seemed to think that this was the most normal thing in the world: to spit on the floor! After that, they would spread it out with their feet. Don’t get me wrong, I know I am in a different culture, but after four weeks I couldn’t get use to those strange habits... But ok, enough of complaining! Thanks god I have had some beautiful moments in this huge country as well.

In Beijing I visited the Chinese wall, something that was on top of my list. It was an amazing experience to walk on the wall. I enjoyed the hundreds of hutongs present in everywhere in Beijing (typical narrow Chinese streets) and I also visited some temples and beautiful parks. After a week in this gigantic city I booked a train that brought me to the city of Chendu, in 22 hours. This city is 1500 kilometers south from Beijing, so I saw myself in a totally different environment from the one of the first week. The whole train was full of locals and, of course, I was the only Western in there. During the journey I had the feeling that I was an important person, because everybody would stop and stare at me.

Not that this was problem for me! After a week in China you get used to all the photos and the starring people. A lot of them come up to you to make a picture from you or with you. When I arrived in Chendu, I met E Wan, he is a Chinese guy who moved to Canada some years ago, but he was visiting his parents in Chendu for some weeks. Together with E Wan I had a fantastic week! We went hiking in the nature around the city; we spent some days in some traditional old Chinese villages and just enjoyed the city together. This week was “extra easy” because of E Wan. His English was perfect, of course, but most of these facilities came from the fact that he could speak fluent Mandarin. During the whole week I had no problems ordering food and finally I had an idea of what I was actually eating in this country. BTW, the food in China is delicious! I have to say that I am definitely going to miss the food, most of the time I have no idea what I’m eating, but everything tastes delicious.

After the beautiful week in Chendu, it was time for my next destination. There was another train ride waiting for me. This train ride would bring me to the city Huaihua in 17 hours, from there I would have to take another train for four hours and, after arriving Zhangjiajie, there would be a bus to bring me in an hour to the national park! This long journey was worth the effort because the national park was truly amazing! In this park they filmed the movie “Avatar”, for the people who have seen the movie you will have a small idea of how it looks like. I spent four days in total in this beautiful environment; I enjoyed the nature, the fresh air and the peace I that felt overall. It was such a nice feeling to be away from the big crazy city and the spitting people. After four unforgettable days in the park it was time for my last train journey! This time my train would bring me in 15 hours to Xi’an. In this city I am spending my last days in China. I have visited the Terra Cotta Army and I visited the famous city wall of Xi’an. At the moment I am not doing much actually… I am reading a book, watching some stuff on Netflix and just waiting till my time in China is over. The trip to China gave me some beautiful memories, but unfortunately also some bad ones. I have already said it, but once more: China one time and never again! But I am happy that I have seen it.

In Thursday,  November 8th, my airplane is off to Bangkok. There I will meet my friend Mischa Meinema again. Together we are going to travel through Cambodia and Myanmar and we will enjoy some days in Bangkok. I am really looking forward to this part of my travels. And after our trips come to an end, there will be another thing happening. It has something to do with my girlfriend who is currently studying in Germany and to the fact that I want her closer to me then the 8000 kilometers that is separating us right now. So I think you can guess what is going to happen haha.

Ciao

Foto’s

6 Reacties

  1. Auke Burgsma:
    7 november 2018
    Man man man wat ben jij een bofkont om zo door de wereld reizen Niels ik vind het geweldig dat het kleine buurjongetje van vroeger zo volwassen door het leven gaat. Respect voor jouw. By the way doe je ff groeten aan Mischa.
  2. Thea:
    7 november 2018
    Wauw Niels wat heb jij weer veel nieuwe dingen beleefd daar aan de andere kant van de wereld. Super om te lezen.
    Op naar je volgende avontuur samen met Mischa. Veel plezier samen.
  3. Tonnis:
    7 november 2018
    Avonturier! Leuk om je verslag te lezen. Behouden reis verder.
  4. Imke Berghuis:
    7 november 2018
    Prachtige foto's weer. De laatste is voor mij favoriet, dat zul je begrijpen...
    China ervaringen uitwisselen met Paulien wanneer je terug bent; ik twijfel ook over China. Qua natuur graag maar die ' viezigheid' bbbrrrrr!
    Wij genieten nu van Nieuw Zeeland zoals je weet. Maak geen reisverslag deze keer maar we hebben genoeg te delen. In het vliegtuig met China Southern al veel Chinezen ontmoet. In NZ wordt vaak gewezen op de gebruiken van toilet( niet met de voeten op de rand enzo) ivm de Chinezen. Ook al een bord gezien met ' spugen verboden'.
    Hier onder de indruk vd prachtige natuur én de Maori cultuur. Reizen met een camper-van is ook erg leuk😊
    We delen graag ervaringen en hopen je snel te ontmoeten met je vriendin.
    Enjoy the rest👍😉🤗
    Groetjes van ons, Hans & Imke
  5. Jeltje:
    7 november 2018
    Ah lieve Niels, geweldig om te lezen... alleen die “hopen spuug verzamelen” hoeft niet zo gedetailleerd beschreven te worden ieghh ...haha😬.
    Geniet nog heel veel samen met Mischa👍🏻😃 Take Care!!😘
  6. Attie:
    9 november 2018
    Je ergernissen kan ik me goed voorstellen brrr wat een gore gewoonte!!! Gelukkig ook veel mooie dingen beleefd en gezien.
    Je verhaal is als altijd weer met veel humor, leuk om te lezen!
    Veel plezier met Mischa en dan maar snel naar je lieve vriendin!