The Pamir Highway

Bij elk reisverslag voeg ik foto's toe die samengaan met het verhaal. Klik op foto''s en je vindt ze allemaal!

English version below.

The Pamir Highway

Hallo allen! De laatste keer dat jullie iets van mij gehoord hebben, was ik in Almaty samen met Thais. Momenteel ben ik in mijn eentje in Doesjanbe, de hoofdstad van Tadzjikistan. Ik zal proberen de laatste maand, waarin ik veel gezien en gedaan heb, samen te vatten. 

Na een paar relaxte dagen in Almaty, hadden wij het plan om liftend naar Bishkek (Kirgizië) te gaan. Na een half uur waren er al meer dan 10 auto's gestopt voor ons, maar wij hadden nog steeds geen lift. Het probleem was de taalbarrière, de bestuurders hadden geen idee wat wij wilden en wij begrepen ook niet wat zij tegen ons zeiden. Uiteindelijk hebben we besloten om een mini bus te nemen die ons voor een luttele 4 euro per persoon naar Bishkek bracht, een busrit van vijf en half uur. Toen we aankwamen in Bishkek was het tijd om op zoek te gaan naar twee andere reizigers die samen met ons de Pamir Highway wilden doen. Deze weg is de op één na hoogste internationale ‘snelweg’ ter wereld en loopt door Afghanistan, Oezbekistan, Tadzjikistan en Kirgizië. Wij besloten om van Kirgizïe naar Tadzjikistan te rijden. Om dit voor elkaar te krijgen, moesten we op zoek naar een chauffeur met een 4x4 auto die ons van Osh naar Dushanbe kon brengen. Na wat speurwerk op het internet hadden we een chauffeur gevonden en tevens ook twee andere reizigers om de auto op te vullen, waardoor de kosten gedeeld konden worden door vier. De tour startte vanaf Osh, maar wij waren nog in Bishkek. De afstand naar Osh bedroeg ongeveer 300 kilometer. Aangezien dit al het begin was van de Pamir Highway en we met de taxi tot grote hoogten moesten, duurde deze rit uiteindelijk twaalf uur. Gelukkig hadden we een fantastisch uitzicht vanuit de auto en met goede muziek was het een comfortabele rit. We hadden in Osh nog vier dagen voordat de tour zou beginnen. We hebben daar gewandeld, we zijn de bazaar (markt) rondgestruind en we hebben Thais haar verjaardag gevierd. Op de laatste dag was ons viertal compleet. Wij twee, Nick uit Canada en Katherine uit Amerika. Een mooi gezelschap om één van de mooiste roadtrips ter wereld mee te gaan doen. 

Daar gingen we dan! De Pamir Highway. Volgens onze chauffeur konden we eerst rustig uitslapen voordat hij ons kwam ophalen bij het hostel. We hadden gelijk al door dat onze chauffeur, genaamd Sher, een relaxte gozer was die zich niet zo snel druk maakte. Voordat we Osh achter ons lieten zijn we naar een supermarkt gereden om eten en drinken in te slaan voor een week, omdat we tijdens de tour nergens meer voedsel zouden kunnen kopen. De dorpen die we gingen bezoeken lagen zo afgelegen en op zulke grote hoogtes dat er werkelijk niks kon groeien. Nadat alle boodschappen gedaan waren, was het tijd om te vertrekken. Na vier uur rijden kwamen we aan bij Sary-Moghul, een dorpje dat aan de voet ligt van één van de hoogste bergen in Kirgizië, genaamd Lenin Peak 7128 meter. Toen we aankwamen werd het bewolkt, waardoor we helaas de gigantische bergen niet goed konden zien. We hebben die nacht geslapen in een traditionele Yurt, dit is een stevige ronde tent, bedekt met vilt. Het was een geweldige ervaring, maar ook stervens koud 's nachts, want we bevonden ons al op 3400 meter hoogte. Voordat we vetrokken had Sher al aangeven dat we erg last konden krijgen van de hoogte. En hij had gelijk, ik had vreselijke hoofdpijn die nacht en deze hoofdpijn kwam de rest van de tour 's avonds steeds weer terug. Na deze gezellige, maar koude nacht in de Yurt hebben we nog een nacht doorgebracht in dit dorp. Dit keer in een guesthouse, met een douche en een houtkachel, heerlijk! Na een lekkere warme nacht in het guesthouse werd ik wakker en toen ik naar buiten keek kon ik mijn ogen niet geloven. Een strak blauwe hemel met op de achtergrond gigantische bergen die puur wit waren, ik heb nog nooit zoiets moois in mijn leven gezien. Na een goed ontbijt zijn we in de auto gestapt en zijn we naar de grens van Tadzjikistan gereden. Dit was echt een fantastische rit, waarbij de grens op 4282 meter hoogte ligt. Bij de grens keek ik mijn ogen uit, toen we aankwamen hadden een paar bewakers net een schaap geslacht en wij stonden daar doodleuk met onze paspoorten te wachten. We moesten één voor één naar binnen, want ze hadden daar geen computer, dus alles werd met de hand geschreven in een groot boek. Na aardig wat tijd te hebben doorgebracht bij de grens konden we uiteindelijk onze weg vervolgen. De dagen die volgden zijn de dagen die ik nooit van mijn leven ga vergeten en waar ik nog vaak aan zal terug denken. We zijn uiteindelijk met de auto tot 4655 meter hoogte gekomen, we zijn langs wonderschone meren gereden, hebben op plekken gereden waarbij je het gevoel hebt dat je je op mars bevindt, we hebben op ‘wegen’ gereden waarbij je met een klein stuurfoutje klaar bent, we hebben drie dagen lang naar de Afghaanse bevolking gezwaaid vanuit onze auto, we zijn door dorpen gereden waarbij de kinderen hun huizen uit renden om naar je te zwaaien en waarbij de bevolking nog puur leeft. Ik kan er nog drie pagina’s over typen, maar ik denk dat de foto’s genoeg zeggen. Het was sowieso één van de hoogtepunten van mijn reis tot nu toe. Al met al heeft deze trip acht dagen geduurd. In Khorog hebben we afscheid genomen van Katherine, zij had plannen om Afghanistan in te gaan, maar dit leek ons nou niet echt een goed idee. Samen met Nick hebben we onze laatste kilometers afgelegd naar Dushanbe, de stad waar ik momenteel ben. Na ook afscheid genomen te hebben van Nick, waren Thais en ik weer met ons tweeën. Na een gezellige week in Dushanbe, waar we weer konden genieten van temperaturen rond de 28 graden en volop zon, kwam hier helaas ook een einde aan. Thais begint 15 oktober aan haar master studie in Erlangen (Duitsland), dus heb ik helaas afscheid moeten nemen van haar, maar dit afscheid zal niet voor lang zijn! Dit was tot zover ons avontuur in centraal Azië. Het was één groot avontuur met geweldige indrukken en warme herinneringen. Momenteel ben ik nog in Dushanbe, waar ik aan het wachten ben tot mijn vliegtuig vertrekt naar Beijing. 

Wordt vervolgd!

The Pamir Highway

Hello everyone! The last time you heard from me I was in Almaty together with Thais. Currently I am alone in Dushanbe, the capital of Tajikistan. I will try to describe the last month in which I have seen many beautiful things.

After a few relaxing days in Almaty, we planned to go to Bishkek (Kyrgyzstan). After half an hour on the road more than ten cars had stopped but we had no ride... the problem was the language barrier, the drivers had no idea what we wanted and we also did not understand what they said to us. Eventually we decided to take a mini bus to Bishkek for around 4 euros per person and a bus, which together took five and a half hours. Arriving in Bishkek it was time to look for two other travelers who wanted to do the Pamir Highway with us. This road is the second highest international 'highway' in the world. It runs through Afghanistan, Uzbekistan, Tajikistan and Kyrgyzstan. We decided to drive from Kyrgyzstan to Tajikistan. To achieve this we had to look for a driver with a 4x4 car to take us from Osh to Dushanbe. After some research on the internet we found a driver and also two other travelers to fill up the car, so the costs could be shared between four. The tour would start from Osh and we were currently in Bishkek. The distance to Osh was about 300 kilometers, but since this was the beginning of the Pamir Highway and we had to go to great heights with the shared taxi, this section lasted twelve hours. Fortunately there were fantastic views from the car and good music so it was a comfortable ride. We had four days in Osh before the tour started. We explored on foot, spent time at the bazaar (market) and we celebrated Thais’ birthday. On the last day Nick from Canada and Katherine from America joined us and our foursome was complete. They were wonderful company for exploring one of the most beautiful roads in the world.

There we go! The Pamir Highway. Our driver was a relaxed guy called Sher and he allowed us to sleep in before picking us up from the hostel. Before leaving Osh we drove to a supermarket to buy food and drinks for a week as shops on the highway would be sparse. The villages we visited were remote and at altitudes which restricted farming. After the shopping was done it was time to leave. Four hours of driving brought us to Sary-Moghul, a village at the foot of Lenin Peak which at 7128 meters is the highest mountains in Kyrgyzstan. Unfortunately dense cloud cover restricted our views of the gargantuan peaks. We slept that night in a traditional Yurt, a sturdy round tent covered with felt. It was a great experience but also very cold as we were already at 3400 meters altitude. Before leaving Sher had warned us about the risks of altitude sickness and that most evenings I suffered from headaches. After a cozy but cold night in the Yurt we spent a second night in a guesthouse with a shower and a wood stove, perfect! The next morning I emerged from the nice warm guesthouse and could not believe my eyes. A clear blue sky framed gigantic mountains of pure white. I have never seen anything so beautiful in my life.

After an immense breakfast we piled into the car for the beautiful drive to the border of Tajikistan, at 4282 meters altitude. When we arrived with our passports we had to wait as the guards had just slaughtered a sheep. Border control was slow as the guards didn’t have a computer and our details were handwritten in a big book. After several hours we were able to continue our journey. I will never forget the days and events that followed. We reached a tour-topping altitude 4655 meters, drove past beautiful lakes, saw landscapes which looked like the surface of Mars and navigated treacherous roads where one steering mistake could be fatal. For three days we were within a stones throw of Afghanistan and would wave to the Afghan locals from our car. The villages looked as they would have done 100 years ago and when we passed through them the local kids would run out of their houses to wave to us. I could type three more pages about it, but the pictures say enough. In any case, it was one of the highlights of my journey so far.

In Khorog we said goodbye to Katherine who had plans to visit Afghanistan. This didn’t seem like a good idea to us and with Nick we drove the final kilometers to Dushanbe, where I have been since. After saying goodbye to Nick, Thais and I were alone once more. For a week in Dushanbe we enjoyed temperatures of 28 degrees and plenty of sun but it ended all too soon as Thais starts her master's degree in Erlangen (Germany) on October 15th. Saying goodbye after such a memorable shared experience was hard but we know the farewell will be short lived! So concludes our time in central Asia. It was an epic adventure which has left us with memories we will always treasure. In Dushanbe I prepare for the flight which will open the final chapters of my journey, bring on Beijing!

To be continued