Winter

English version below.

Hallo allemaal!

Ja ik leef nog, mijn laatste reisverhaal is volgens mij alweer bijna anderhalf maand geleden, maar niet getreurd, hier is een nieuwe! Ik sloot mij laatste verhaal af met een verassing en vandaag komt deze verassing dan eindelijk. Ik geloof dat de meeste van jullie het al weten maar na vier maanden te hebben gereisd en geen cent te hebben verdiend, moest er uiteindelijk weer gewerkt worden. En dat ben ik sinds 15 december aan het doen. Niet in een warm en tropisch land en ook niet in het altijd zonnige Nederland maar in Tirol! Ja beste mensen ik verblijf momenteel in een skigebied genaamd SKI JUWEL Alpbachtal Wildschönau. Hier ben ik aan het werk in Skihutte Kafner Ast, mijn werk bevind zich halverwege de piste op 1600 meter hoogte. Het is alleen bereikbaar via ski of snowboard. Via een vriend uit mijn The Knickerbockers 9 team ben ik aan deze baan gekomen, ben deze beste Ruben Bolt erg dankbaar! Mijn werkdagen zijn lang en zwaar maar super vet! Ik heb toffe collega’s en moet de gehele dag Duits spreken met iedereen, want Engels is nog een vreemd begrip hier in de bergen. Wanneer het skiseizoen er weer opzit, zal ik waarschijnlijk ‘vloeiend’ Duits spreken, altijd mooi meegenomen.

Zo dat was even de globale informatie over waar ik mij bevind en wat ik momenteel aan het doen ben maar hoe zagen de laatste anderhalf maand er eigenlijk uit? Goed nieuws, dat stuk komt nu.

Na meer dan een maand in Albanië (Tirana) te zijn geweest, heb ik in het geheim een vliegticket terug naar Nederland geboekt, maar Niels jij lift en loopt alleen maar toch?! Ja dat klopt, maar aangezien het weer drastisch aan het veranderen was en ik geen zin had om in ongeveer een week terug te liften naar Nederland in de stromende regen heb ik een goedkoop vliegticket weten te scoren vanaf Thessaloniki. Deze stad bevind zich in Griekenland, dit betekende dus dat ik vanaf Tirana naar Thessaloniki moest gaan. Na een kort en vooral gezellig bezoekje in Durrës (Albanië) ben ik vanaf daar naar Thessaloniki gegaan. Hier heb ik mijzelf nog een week vermaakt met uitgaan, hiken en vooral uitslapen, want ik wist dat dit in twee week tijd over was. Op donderdag 7 december ben ik dan gevlogen vanaf Griekenland naar Amsterdam Schiphol. Niemand wist van mijn vlucht terug naar huis, behalve mijn goede vriend Robin Meinema die mij dan ook heeft ontvangen op Schiphol (nogmaals dank Robin!). Samen zijn wij terug naar Groningen gereden en heb ik mijn ouders volkomen verrast. Robin heeft mij thuis afgezet en met mijn backpack ben ik naar binnen gegaan. Mijn vader was zijn broodjes voor de volgende werkdag aan het smeren en mijn moeder kwam de badkamer uitgerend. Het was heerlijk om zo thuis te komen! Na een uur kwam dan ook mijn zusje thuis en die wist niet zo goed wat ze er mee aan moest, maar dan een uurtje was alles weer zoals van ouds. De volgende dag heb ik mijn vriendengroep verrast tijdens een avondje bowlen in Kardinge, de reacties op hun gezichten toen ze een voor een binnen kwamen zijn onbetaalbaar! Na een gezellig avondje bowlen en vooral zuipen was het zaterdag en zondag tijd voor de rest van mijn vrienden en Opa en Oma natuurlijk. Na vier dagen thuis te zijn begon het alweer te jeuken, ik moest weer op pad! Op dinsdag 12 december ben ik in alle vroegte met mijn snowboardspullen en winterkleding richting Tirol gegaan. Na een goed verlopen reis van 12 uur kwam ik dan eindelijk aan in Inneralpach. Hier ben ik ontvangen door de baas, zijn vrouw en de kinderen. Ik heb dan nog drie dagen gehad om heerlijk te snowboarden en daarna was het dan eindelijk tijd om maar weer eens wat geld te gaan verdienen. Ik ga nu elke morgen met de gondel omhoog, vanaf de top snowboard ik in ongeveer vijf minuten naar mijn werk toe. Daar ben ik dan de hele dag aan het werk. Na het werk drinken wij met z’n allen nog even een biertje en daarna is het tijd om weer naar beneden te snowboarden. Zo zien mijn dagen er nu uit. Ik zal waarschijnlijk aan het werk zijn tot eind maart begin april en daarna dump ik al mijn winterspullen weer thuis, prop mijn zomerkleding weer in mijn backpack en ga mijn weg vervolgen naar Iran!

Het volgende reisverslag zal voorlopig wel even op zich wachten, want mijn werkdagen zijn niet zo spannend om over te schrijven.

Ik zeg voorlopig gegroet en tot over een paar maanden!

Servus!

English version:

Hello everybody!

Yes, I'm still alive, my last travel story is, I think, almost a month and a half ago, but don’t worry, here's a new one! I finished my last story with a surprise and today this surprise comes finally. I believe that most of you already know, but after traveling for four months and not having earned any money, I had to work again. And I've been doing that since December 15th. Not in a warm and tropical country and not in the always sunny Netherlands but in Tyrol! Yes dear people I am currently staying in a ski area called SKI JUWEL Alpbachtal Wildschönau. Here I am working in Skihutte Kafner Ast, my work is located halfway the piste at 1600 meters altitude. It is only accessible via ski or snowboard. Through a friend from my The Knickerbockers 9 team I have come to this job, I am very grateful to Ruben Bolt! My working days are long and heavy but super nice. I have nice colleagues and I have to speak German with everyone all day, because English is still a strange concept here in the mountains. When the ski season is over, I will probably speak 'fluent' German, always good to become fluent in another language!

So that was the global information about where I am and what I am currently doing but what did the last one and a half months actually look like? Good news, that piece is coming now.

After more than a month in Albania (Tirana), I secretly booked an flight ticket back to the Netherlands, but Niels you only hitchhike normally?! Yes that's right, but since the weather was changing drastically and I did not want to hitchhike back to the Netherlands in about a week in the pouring rain, I managed to score a cheap flight from Thessaloniki. This city is located in Greece, this meant that I had to go from Tirana to Thessaloniki. After a short and especially pleasant visit in Durrës (Albania) I went from there to Thessaloniki. Here I have been entertained for a week with going out, hiking and especially sleeping late, because I knew this was over in two weeks time. On Thursday 7 December I flew from Greece to Amsterdam Schiphol. Nobody knew about my flight back home, except my good friend Robin Meinema who also waited for me at Schiphol (thanks again Robin!). Together we drove back to Groningen and I completely surprised my parents. Robin dropped me off at home and with my backpack I went inside. My father was gmaking his sandwiches for the next working day and my mother came running out of the bathroom.

It was wonderful to come home! After an hour my little sister came home and she did not know what to do with it, but then for an hour everything was like old. The next day I surprised my group of friends during an evening of bowling, the reactions to their faces when they came in one by one are unaffordable! After a fun evening of bowling and especially drinking, it was Saturday and Sunday for the rest of my friends and my grandparents of course. After four days at home it started to itch again, I had to go on the road again! On Tuesday, December 12, I went to Tirol in the early morning with my snowboard gear and winter clothing. After a well-traveled journey of 12 hours I finally arrived in Inneralpach. Here I have been received by the boss, his wife and the children. I then had three days to snowboard and then finally it was time to start earning some money again. I now go up every morning with the gondola, from the top I snowboard to my work in about five minutes. I am working there all day. After work we all drink a beer and then it's time to snowboard down again. That is how my days look now. I will probably be working until the end of March or the beginning of April and after that I will dump all my winter gear back home, stuff my summer clothing back into my backpack and continue my journey to Iran!

The next travel story will take some time, because my workdays are not that exciting to write about.

For now, I say goodbye and you will hear from my in a few months!

Servus!